دیالکتیک تنهایی

  همواره بر این باور باشکسانی که از بی هم بودن نمی هراسندبا هم بودنشان عجیب اصالت دارد...و آن هایی که از تنهایی و بی کسی می ترسندآغوش و بوسه هایشان همگی بازی ست!مثل همان عزیزم عزیزم هایی که زیاد می شنویم اماخبری از عشق نیست..همان حرف هایی که لب می زنند و گوش نمی نوازند.. رسول_ادهمی دیالکتیک تنهایی...

ما،نه زندگیمان به قشنگیه این عکس هاست...
ونه دوست داشتنهایمان
به تندیِ این شعر هاست
ما فقط یک مشت
آدم های معمولی هستیم که
صبح ها صبحانه میخوریم
ظهر ها نهار
شب هاغصه...

دیالکتیک تنهایی...

فرصت کردیم،
کمی خودمان را برداریم و بتکانیم
از حرفهای بیخودی
از گفته های بی عمل
از فکرهای بیرنگ
و از آنچه نیستیم.

دیالکتیک تنهایی...

از زمانی که نسبت به سرنوشتم صبور و حتی بی تفاوت شده بودم،

زندگانی هم با من سر سازش بیشتری نشان می داد

. انسان با همه کشش و کوشش ها به چیزهایی که بیشتر در پی آن هاست کمتر می رسد....!

 

گرترود / هرمان هسه

دیالکتیک تنهایی...

مادر بزرگ ادبیات مخصوص به خودش را داشت. به همبرگر می گفت همبرگرد، به سطل سلط، زبانش نمی چرخید به کبریت می گفت کربیت . برای احوالپرسی كه زنگ مي زد، می گفت زنگ زده ام حالت را بگیرم. هیچوقت عادت نکردم به این جمله، بعد از شنیدنش لبخند می زدم، حالم خوب می شد. زنگ زده بود حالم را بگیرد ولی قصدش حال پرسیدن بود، برعکس بعضی از آدم ها كه تلفن می کنند، مسیج می دهند حالت را بپرسند ولی حالت را می گیرند. دنیای عجیبی داریم ما آدم ها... دیالکتیک تنهایی...

 

گفتي كه:
چو خورشيد زنم سوي تو پر
چون ماه شبي مي كشم از پنجره سر

اندوه كه خورشيد شدي
تنگ غروب
افسوس كه مهتاب شدي
وقت سحر!

 فریدون مشیری

 

دیالکتیک تنهایی...

 

باد ها در پاییز بی رحم تر می وزند
اصلا بعید نیست
آدم ها را
با درخت ها اشتباه بگیرند
زود به خانه برگرد...
زیاد بیرون نمان!
این باد ها
اگر کلاه را ببرند
به فکر بردن سرها می افتند...

کتاب چه زود مهمانی تمام شد
 رسول یونان

دیالکتیک تنهایی...

از اول هم قرارمان به کم بودن و کم گفتن بود!
اگر زیاد حرف میزدیم زیادی میشدیم،
مثل خیلی های دیگر
مثل آنهایی که حالا خیلی خوب فراموششان کردیم..

دیالکتیک تنهایی...

بر خلاف آن چیزی که دیگران می‌اندیشند؛ اساسآ آدم جالبی نیستم! خصوصآ صبح ها. دیروز فکر می‌کردم که وابستگی تنها در ساحت معصومیت است که متبلور می‌شود. به شناسنامه کاری ندارد. معصوم که باشی؛دلبسته می‌شوی. اما صبح که بیدار شدم؛ از فرط خواب آلودگی کاسه‌ی تمشکم ریخت روی زمین. تمام معادلاتم به هم ریخت. امروز؛ اصلآ اعتقادی به معصومیت و ساختارش ندارم. امروز معتقدم؛ خودم باید تصمیم بگیرم که می خواهمش؛ یا نه! دیالکتیک تنهایی...

من دائم نمي تونم همه چيزو براي تو توضيح بدم ، نمي تونم همه چيزو بگم ، يه سري چيزا هست كه نميشه گفت ، حتي يه سري چيزهام نيستن اما بازم نميشه گفتشون ، من يه كمد ديواري ام ، شايدم يه كابينت ولي اين همه ي چيزي نيست كه منم ، تو ميتوني توي من فقط لباس هاي شيك و مجلسي رو ببيني يا ظرف هاي براق كريستالي ولي اين همه ي چيزي نيست كه منم ، من نمي تونم شلوار كهنه بچگيام رو كه اولين بار باهاش خوردم زمين رو از توي خودم بيرون بكشم و به تو نشون بدم ، من نمي تونم ليوان لب پر شده اي كه مامانم هميشه عادت داشت غروب هاي جمعه باهاش چايي ميخورد رو از ته كابينت در بيارم و بدم دستت تا ب دیالکتیک تنهایی...